Sporządzenie świadectwa charakterystyki energetycznej pozwala na poznanie wartości kilku wskaźników. Co one oznaczają i jak je zinterpretować, by właściwie ocenić stan budynku?
EP (zapotrzebowanie na nieodnawialną energię pierwotną) – jest wskaźnikiem, mówiącym o ilości energii, która jest konieczna do pokrycia zapotrzebowania na energię pochodzącą z surowców energetycznych (kopalnych) dla całego budynku lub jego części. Składa się na nią:
- zapotrzebowanie na nieodnawialną energię pierwotną dla potrzeb ogrzewania w skali roku,
- zapotrzebowanie na nieodnawialną energię pierwotną dla potrzeb przygotowania c.w.u. w skali roku,
- zapotrzebowanie na nieodnawialną energię pierwotną dla potrzeb chłodzenia w skali roku,
- zapotrzebowanie na nieodnawialną energię pierwotną dla systemu wbudowanej instalacji oświetlenia w skali roku (punkt ten nie dotyczy budynków i lokali mieszkalnych).
Wskaźnik EP określa zgodność energochłonności budynku z obowiązującymi przepisami. Obliczoną wartość dla analizowanego budynku porównuje się z wymaganiami dla nowego budynku.
EK (zapotrzebowanie na energię końcową) – pokazuje za ile energii w rzeczywistości płacimy. Wskaźnik EK uwzględnia więc:
- straty przez przenikanie,
- straty energii przez wentylację,
- sprawności poszczególnych urządzeń.
EU (zapotrzebowanie na energię użytkową) określa:
- dla ogrzewania – straty ciepła przez przenikanie,
- dla chłodzenia – zyski ciepła,
- dla przygotowania ciepłej wody użytkowej – energię, która jest tracona ze ściekami
Jednostkowa wielkość emisji CO2 określa natomiast wielkość emisji dwutlenku węgla z procesu spalania paliw dla pokrycia zapotrzebowanie na enegię budynku
