Przepisy Prawa budowlanego rozróżniają kilka rodzajów kontroli stanu technicznego obiektów budowlanych. Określają sytuacje, w których dane sprawdzenia są przeprowadzane, a także przypadki, gdy właściciele lub zarządcy są zwolnieni z dokonywania takich kontroli.
Przepisy art. 62 ust. 1 Prawa budowlanego nakładają na właściciela lub zarządcę obowiązek poddawania obiektów budowlanych następującym rodzajom kontroli ich stanu technicznego, tj.:
– okresowym wykonywanym co najmniej raz na rok, wg art. 62 ust. 1 pkt 1:
a) elementów budynku, budowli i instalacji narażonych na szkodliwe wpływy atmosferyczne i niszczące działania czynników występujących pod-czas użytkowania obiektu,
b) instalacji i urządzeń służących ochronie środowiska,
c) instalacji gazowych oraz przewodów kominowych (dymowych, spalinowych i wentylacyjnych);
– okresowym wykonywanym co najmniej raz na pięć lat, wg art. 62 ust. 1 pkt 2:
polegającym na sprawdzeniu stanu technicznego i przydatności do użytkowania obiektu budowlanego, estetyki obiektu budowlanego oraz jego otoczenia; kontrolą tą powinno być objęte również badanie instalacji elektrycznej i piorunochronnej w zakresie stanu sprawności połączeń, osprzętu, zabezpieczeń i środków ochrony od porażeń, oporności izolacji przewodów oraz uziemień instalacji i aparatów;
– okresowym wykonywanym co najmniej dwa razy w roku dla określonych obiektów wielkopowierzchniowych, wg art. 62 ust. 1 pkt 3:
w zakresie, o którym mowa w pkt 1, w terminach do 31 maja oraz do 30 listopada, w przypadku budynków o powierzchni zabudowy przekraczającej 2 000 m2 oraz innych obiektów budowlanych o powierzchni dachu przekraczającej 1 000 m2
– kontrolom bezpiecznego użytkowania obiektu, wg art. 62 ust. 1 pkt 4:
każdorazowo w przypadku wystąpienia okoliczności, o których mowa w art. 61 pkt 2, tj. w przypadku wystąpienia czynników zewnętrznych oddziaływujących na obiekt, związanych z działaniem człowieka lub sił natury, takich jak: wyładowania atmosferyczne, wstrząsy sejsmiczne, silne wiatry, intensywne opady atmosferyczne, osuwiska ziemi, zjawiska lodowe na rzekach i morzu oraz jeziorach i zbiornikach wodnych, pożary lub powodzie, w wyniku których następuje uszkodzenie obiektu budowlanego lub bezpośrednie zagrożenie takim uszkodzeniem, mogące spowodować zagrożenie życia lub zdrowia ludzi, bezpieczeństwa mienia lub środowiska.
– kontrolom stanu technicznego kotłów, wg art. 62 ust. 1 pkt 5:
z uwzględnieniem efektywności energetycznej kotłów oraz ich wielkości do potrzeb użytkowych:
a) co najmniej raz na 2 lata – opalanych nieodnawialnym paliwem ciekłym lub stałym o efektywnej nominalnej wydajności ponad 100 kW,
b) co najmniej raz na 4 lata – opalanych nieodnawialnym paliwem ciekłym lub stałym o efektywnej nominalnej wydajności 20 kW do 100 kW oraz kotłów opalanych gazem;
– kontrolom urządzeń chłodniczych w systemach klimatyzacji wykonywanych co najmniej raz na pięć lat, wg art. 62 ust. 1 pkt 6:
polegającym na ocenie efektywności energetycznej zastosowanych urządzeń chłodniczych w systemach klimatyzacji, ich wielkości w stosunku do wymagań użytkowych o mocy chłodniczej nominalnej większej niż 12 kW.
– jednorazowej kontroli instalacji grzewczej z kotłem, wg art. 62 ust. 1b:
o efektywnej nominalnej wydajności powyżej 20 kW użytkowanymi co najmniej 15 lat, licząc od daty zamieszczonej na tabliczce znamionowej kotła, obejmującej ocenę efektywności energetycznej i doboru wielkości kotła, a także ocenę parametrów instalacji oraz dostosowania do funkcji, jaką ma ona spełniać. Kontrolę tę przeprowadza się w roku następnym po roku, w którym upłynęło 15 lat użytkowania kotła, a kontrolę kotłów.
kkkk
Źródło: gunb.gov.pl, isap.sejm.gov.pl
